Bu sigaraya ne oldu ki? Bildiğin maltepe gibi şu anda. Öyle hafif öyle rezil bir tadı var ki. Belki kaçak köçek ittirmişlerdir diye gittim farklı marketten aldım o da aynı anasını satayım. Eğer bir tane daha alıp aynı çıkarsa, Winston’u bırakayım. İçecek sigara bulamazsam Champix ile sigarayı bırakırım. Hem HD kalitesinde rüyalar görürüm.
Hakikaten bu Champix’i içmeye başladıktan bir kaç gün sonra bildiğin 1080p rüyalar görmeye başladım. Hatta rüya değil sanki Lost dizisi. Rüya görüp uyanıyorsun, tekrar yatıyorsun rüya kaldığı yerden devam ediyor. Ertesi günde aynı şekilde devam ediyor rüyalar. İlk başlarda güzel geliyordu “inception” tribine giriyordum da sonradan sapıtmaya başladım. Bir dönem sonra rüya ile gerçeği karıştırmaya başladım. Inception tadında değil tabi, daha dejavu misali. O da şöyle oldu, Yahşi Batı izliyorum. Cem Yılmaz “kimseye etmem şikayeti” söylüyor. Söylerken “lan bununla ilgili bir mevzu olmuştu” dedim kendi kendime. O da şöyle;
Rüyamda bir kıraathane gibi bir yerdeyiz. Dayının biri ile sohbet ederken, mevzu Türk Sanat müziğinden açılıyor. Dede Efendi, Mustafa Sağyaşar, Münir Nurettin Selçuk, Nesrin Sipahi, Zeki Müren, Özdemir Erdoğan falan konuşuyoruz. Umut Akyürek’te aslında güzel yorumluyor şarkıları diyorum ben. Bende Müzeyyen Senar’dan “Kimseye etmem şikayeti” çok beğeniyorum diyor dayı. Dayı senin yaşın yeter, eskiden Trt’de Kartallar Yüksek Uçar diye bir dizi varmış, o dizide Sadri Alışık söylüyor onu ve mükemmel diyorum. Ömründe dinleyebileceğin en iyi sanat müziğidir diyorum. Dayı tamam dinleyeceğim falan diyor ama ben çok üsteliyorum. Sonra uyanıyorum işte. Şimdi böyle anlattım da, bildiğin böyle bu rüya, yani net bir film izlemişim gibi hatırlıyorum.
Aslında mevzuyu yanlış söyledim. Bu yukarıdaki diyalogların gerçek mi rüya mı olduğunu hala bilmiyorum. Çok düşündüm kiminle konuştum ben bunu diye, artık düşünürken başım ağrıdığı için, “rüyaydı ya” deyip geçtim. Fakat hala emin değilim. Yani Champix sigarayı bıraktırıyor ama contayı da yaktırabiliyor.