Bazen eski arkadaşlarımla bir araya geliyorum mesela. 15 Temmuz darbe konusunu konuşuyorlar. Birisi dedi ki;

Arkadaş; Kim yaptı abi o zaman bu darbeyi?

Ben : Fethullah Gülen ismi üzerinde duruluyor ama emin değilim?

Diğer arkadaş; O da yapmadım diyor, yemin ediyor?

Diyalog bu. Allahım ben bunu çok seviyorum. İnce olmayan basit esprileri anlayabilenlere bayılıyorum. Cuma’ya gitmemişsin bu hafta diyoruz. Şeytanın aklıma gelmez diyoruz. Köfteci Kenan’ın amına koyayım diyoruz. (Köfteci Kenan kim kimse bilmiyor) Sonra ateist adama fetöcü diyoruz. Dün akşam neredeydin sorusuna, Çorum’da arazi bakıyordum diyoruz. Yazınca hiç komik değil dimi? Saatlerce saçmalayıp bunlara gülüyoruz. Gülüyoruz derken, bildiğin yarılıyoruz. Gülmekten başım falan ağrıyor o derece.

Çok seviyorum saçmalamayı başarabildiğim insanları. Beynimin buna ihtiyacı olduğunu hissediyorum. O kadar rahatlıyorum ki saçmalarken. Tüm dertlerimi tüm sıkıntılarımı unutuyorum. Sanki bir uyuşturucu gibi geliyor bana. O kadar çok serotonin salgılıyorum ki, saçmalama sekansı bittikten bir kaç saat sonra bile mutluluğum geçmiyor.